Ağaç yaşken eğilir, biraz eski moda bir söz gibi mi? Derdimiz ne ağaçları ne de çocuklarımızı eğip bükmek olmamalı tabii ama bu söz yine de doğru. Amaç çocuklarımızı terbiye etmek.
İLHAM VERİCİ BİR KAMPANYA: “KÜÇÜK ELLER YAPABİLİR”
Bazı iyi kişilik özelliklerini çocuklarımıza küçük yaşlarda kazandırmak, onlara bütün hayatları boyunca yararlanacakları bir armağan vermek anlamına gelir. Çocuğa iyi bir karakter kazandırmak; anne baba olmak belki de en çok bu demek.
Çevremizde gördüğümüz duyarsızlık örnekleri insanı hayatından bezdiriyor bazen. İnsanlar neden bu kadar çıkarcı? Neden benciliz? Yardımlaşma duygusu neden bu kadar güdük kalmış? Neden bir sürü insan “köşeyi dönmek”, “yırtmak” derdinde? Ne pahasına olursa olsun rekabet, yarışmacılık iyi bir şey gibi anlatılıyor.
‘Bize dokunmayan yılanlarla’ hiçbir problemimiz olmuyor çoğumuzun. Ki o yılanlar günün birinde bize ya da sevdiklerimize mutlaka dokunabilir; bunu bile hesap etmiyoruz çoğu zaman.
“Altta kalanın canı çıksın!” Bu sözün, daha doğrusu bu dünya görüşünün şekillendirdiği karakter yapısını, bunun canlı örneklerini her gün görebilirsiniz.
Ama hiçbirimiz tamamen masum sayılmayız. Evet duyarsızlıkları kınayalım ama şu gerçeği de unutmamak gerek: İnsanlar büyük ölçüde nasıl eğitilmişlerse öyle davranıyor ve dünyaya o eğitimlerinde edindikleri gözlüklerle bakıyorlar. Yani çocukken “yardımseverlikle terbiye” edilselerdi, herhalde başka insanlar olacaklardı.
Küçük eller yapabilir
İşte bu çocuklarımızı yardımseverlik konusunda terbiye etmenin sevimli bir örneği: “Küçük Eller Yapabilir”
Amerikalı iki genç anne, insanların duyarsız ve bencil olmalarının altında yatan sebebin eğitilme tarzları olduğunu düşünmüş olacaklar ki, çocuklarının yardımseverlik yetilerini kazanması için bir kampanya başlatmışlar. “Küçük eller yapabilir” adında. Bu iki annenin (zamanla büyüyüp gelişen) bu minik adımı küçük çocuklarda yardımseverlik duygusunu geliştirmeye yönelik pratik çalışmalar, “projeler” üretme ve bunların uygulanmasını sağlama fikrine dayanıyor.
Yardımcı olmaya yardımcı olmak
Annelerden biri ‘Küçük Eller Yapabilir’ hareketini, ‘Miniklerin başkalarına yardımcı olmasına yardımcı oluyoruz’ sözleriyle açıklıyor.
Küçük Eller Yapabilir, çocukları yaşadıkları toplumu daha iyi bir hale getirme konusunda onlara ilham vermek ve onları güçlendirmeye adanmış bir hareket ve bunu, çocukların kendi mahallelerinde çeşitli ‘hizmet etme fırsatları sağlayarak yapıyor.
Çocukların gerçekleştirdiği yardım projeleri birbirinden sevimli ve yararlı işler. Ana fikir hep aynı: Birilerine yardım et. Ve şu gerçek hep vurgulanıyor: Her yerde, her çocuğun, yardım edebileceği bir insan ya da bir hayvan mutlaka vardır.
Projeler neler mi? Mesela şunlar: Sokakta yaşayan insanlar için kit hazırlamak (Bu torbaların içinde meyve suyu, güneş kremi, birkaç şekerleme, diş fırçası ve macunu, tarak gibi şeyler var),rastgele araba camlarına küçük kalpler koyarak sevgiyi yaymak, (kalpler bizzat çocuklar tarafından yapılıyor, sevgi sözleri de kalplerin üzerine onlar tarafından yazılıyor), yaralı bir sokak hayvanına hediye almak, mülteci ailelerin çocuklarına gönderilecek hediyelerin (bebek bezi, çamaşır deterjanı, çöp sepeti gibi hediyeler) üzerlerine hoş geldin mesajları yazmak (ve çizmek ve boyamak), bir kereliğine anneye kahvaltı hazırlamak, hayvan barınağındaki sahipsiz atlar için kurabiye yapıp bunları atlara götürmek, …. ve daha neler neler.
Herhalde bu çocukların büyüdüğü zaman başka insanların sorunlarına ve acılarına karşı duyarsız olması, bencil, çıkarcı biri olarak yetişmesi pek mümkün değil.
(Bu arada; Bu yazı, söz konusu organizasyonun, küçük çocukların sokakta yaşayan insanlarla ilgili sorularına nasıl anne babaların cevap verilebileceğiyle ilgili tavsiyeler içeriyor. Terbiye yalnızca çocuklar için gerekli değil ne de olsa.)
